Vandaag bracht ik een bezoek aan Museum Hagedoornse Plaats in Epe, een plek waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Dit kleine, sfeervolle museum is gevestigd in een oude boerderij en biedt een fascinerende blik op het boerenleven van vroeger. Ik had er ongeveer een uur voor uitgetrokken, en dat bleek precies goed te zijn voor een indrukwekkende zintuiglijke reis.
De Aankomst: Een Grindpad vol Uitdagingen
Het vinden van de ingang viel op door een groot bord, maar eenmaal van de hoofdweg af, stuitte ik op een grindpad. Dat was eerlijk gezegd best lastig navigeren. Als visueel beperkte bezoeker en met mijn tas was dit een kleine hindernis. Het constante gekraak onder mijn voeten en het verschuiven van de steentjes maakte het pad onstabiel. Gelukkig stonden er bij de ingang wel medewerkers die me vriendelijk verwelkomden en aanboden te helpen, wat erg fijn was.
Vandaag was de gids helaas ziek, dus er waren geen rondleidingen met uitleg beschikbaar. Dat was jammer, want ik hoor graag verhalen over het leven in en rond de boerderij, zeker als ik dingen visueel niet goed kan waarnemen. Desondanks ben ik zelf op ontdekkingstocht gegaan.
De Weg naar de Boerderij en de Eerste Stappen Binnen
Het pad naar de boerderij zelf was een verademing: een stevig bakstenen pad, goed te volgen met mijn stok. De ingang was via een schuur, en ik moest inderdaad even bukken om naar binnen te komen. Dat gaf direct een authentiek gevoel!
De Schuur: Een Oase van Geluiden en Texturen
Binnen in de schuur werd ik direct begroet door de geluiden van het boerenleven: het loeien van koeien en het kakelen van kippen. Ik wist dat er een beeldscherm was, maar de geluiden gaven me al een levendige indruk van een oude boerenschuur. Overal stonden dingen zoals zware melkbussen, robuuste gereedschappen, en hoewel ik de kippen niet zag, hoorde ik ze wel en voelde ik dingen die leken op voorbakken en eieren. Het was een rijke auditieve en tactiele ervaring.
De Woonkamer en Slaapvertrekken: Een Terugblik op het Gezinsleven
Via een lichte verhoging bereikte ik de woonkamer. Spotverlichting zorgde voor een bepaalde sfeer en ik hoorde een herhalend geluidsfragment dat me meenam naar het gezinsleven van vroeger.
Aan de linkerkant ontdekte ik een ruimte met een bedstee, een kinderwagen en andere voorwerpen die de geschiedenis ademden. Ik weet dat mensen vroeger zittend sliepen in een bedstee – een bijzonder feit!
Verderop in de ruimte achter de woonkamer voelde ik de aanwezigheid van de knecht, met spullen die duidden op zijn eetplek. Daarna liep ik terug naar het beginpunt, naar de woonkamer. Aan de rechterkant van de woonkamer vond ik de keuken, en daarnaast een washok waar vroeger de was werd gedaan. Dit deel van de boerderij vertelde zoveel verhalen, alleen al door de indeling en de voelbare objecten.
Buiten: Spelletjes en Voelbare Paden
Buiten was er, naast het pad met klinkers, ook een afbuigend pad naar rechts, bedekt met kleinere stenen. Dit verschil in textuur was goed te voelen en hielp me te navigeren. Ik kwam langs nagemaakte koeien, waar je misschien wel aan kon voelen, en hoorde dat er ouderwetse spelletjes waren – een leuke toevoeging voor jong en oud.
Faciliteiten en Andere Gebouwen
Er is ook een apart gebouw met toiletten, inclusief een invalidentoilet, wat een geruststelling was. In het hele gebouw hoorde ik een constant afgespeeld bandje, wat zorgde voor een doorlopende sfeer.
De Bovenste Verdiepingen: Water, Papier en Voelbare Materialen
De bovenverdieping kon ik bereiken met een lift of een trap. De lift bedien je zelf: door de knop krakerig ingedrukt te houden, ging hij naar boven of beneden. Hier ging de tentoonstelling over water en het maken van papier.
Eenmaal weer beneden, kon ik zelfs nog een verdieping lager. Hier was een ware schatkamer van voelbare objecten: lappen stof met verschillende texturen, een harmonica platenspeler van vroeger, diverse soorten potjes, strijkijzers en zelfs een oude schooltafel. Ook deze ruimte was te betreden met dezelfde lift of een trap naar beneden.
Er is nog een bovenste verdieping in het gebouw, waar boeken staan en waar gelegenheden zijn om te zitten en iets te drinken.
Mijn bezoek aan Museum Hagedoornse Plaats was een rijke ervaring. Ondanks de visuele beperking en het ontbreken van een gids, heb ik veel kunnen ‘zien’ en beleven door de geluiden, texturen en de indeling van de ruimtes. Het is een plek die zeker de moeite waard is om te bezoeken, en de aanwezige medewerkers maken het bezoek extra welkom. Bij de uitgang stond niemand meer, dus daar nam ik zelf afscheid van dit bijzondere plekje.